Czym jest rehabilitacja osób z dysfunkcją narządu wzroku?
Rehabilitacja jest uzupełnieniem leczenia okulistycznego. Przynosi wymierne korzyści pacjentowi w postaci sprawniejszego funkcjonowania, nawet wtedy, gdy z medycznego punktu widzenia proces leczenia nie przynosi poprawy.
Jej celem jest adaptacja pacjenta do nowej sytuacji życiowej i nauka nowych sposobów wykonywania różnych czynności, przy wykorzystaniu wszystkich zmysłów.
Rehabilitacja dla dorosłych to PROCES różnorodnych oddziaływań i etapów, „szyty na miarę”, czyli dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Etap rehabilitacji podstawowej obejmuje następujące zakresy oddziaływań:
- rehabilitację psychologiczną;
- naukę wykonywania codziennych czynności, tj.: dbanie o czystość, gotowanie, porządkowanie itp.;
- poradnictwo w zakresie adaptacji otoczenia do potrzeb osób z dysfunkcją wzroku i korzystania ze specjalnych pomocy, np. zegarków mówiących, wskaźników poziomu cieczy itp.;
- naukę samodzielnego, skutecznego i bezpiecznego poruszania się, również z białą laską;
- dobór pomocy optycznych i nieoptycznych oraz naukę efektywnego wykorzystywania resztek wzroku;
- naukę alternatywnych technik komunikacji z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i pisma Braille’a.
Osoby dorosłe przeżywające stres, a nawet traumę po całkowitej lub częściowej utracie wzroku, nie są w stanie rozpocząć procesu rehabilitacji bez specjalistycznej i ukierunkowanej pomocy psychologicznej. Bez przepracowania trudnych emocji towarzyszących utracie wzroku nie można rozpocząć kolejnych etapów rehabilitacji.
Poza rehabilitacją podstawową równie ważne są rehabilitacja społeczna oraz zawodowa.
żródło zdjęcia: Shutterstock